علائم سندروم پای بی قرار چیست؟ - وبلاگ نیک دل

به گزارش وبلاگ نیک دل، سندروم پای بی قرار یک اختلال سیستم عصبی است که سبب می گردد بیمار تمایل بسیار شدیدی را برای تکان دادن پا های خود احساس کند. این بیماری به عنوان بیماری ویلیس اکبوم نیز شناخته می گردد.

به گزارش بهداشت نیوز، سندرم پای بی قرار را یک اختلال خواب می دانند، زیرا معمولا زمانی که در حال استراحت هستید رخ می دهد یا تشدید می گردد.

در این شرایط ممکن است برای خوابیدن یا نشستن به مدت طولانی (برای مثال در تئاتر یا ماشین) مشکل داشته باشید. در صورت عدم درمان، این بیماری می تواند تشدید گردد. بعلاوه با گذشت زمان، کمبود خواب می تواند مشکلاتی را در محل کار یا خانه برای شما ایجاد کند.

علائم سندروم پای بی قرار

رایج ترین علامت سندروم پای بی قرار، حرکت مداوم پا خصوصا بعد از درازکشیدن یا نشستن است. سایر علائم این اختلال عبارت اند از:

1- تسکین این شرایط بعد از حرکت: سندروم پای بیقرار معمولا بعد از حرکت دادن ناحیه مربوطه (همانند کشش، آهسته تکان دادن پاها، قدم زدن یا راه رفتن) کاهش پیدا می نماید.

2- تشدید علائم هنگام غروب: علائم معمولا هنگام غروب یا شب رخ می دهند.

3- انقباض ناگهانی عضله پا در شب: RLS ممکن است با اختلال رایج تری به نام اختلال حرکت دوره ای اندام (PLMD) مرتبط باشد که باعث می گردد در طول شب و هنگامی که خواب هستید، پاهایتان تکان بخورند و لگد بزنند.

4- اختلال خواب: از آنجا که فرد برای تسکین شرایط اذیت نماینده ای که احساس می نماید، مدام پاهایش را تکان می دهد، مدت بیشتری طول می کشد تا بتواند به خواب برود. گاهی اوقات خواب ماندن نیز ممکن است برای این افراد سخت باشد.

افراد معمولا علائم RLS را به عنوان احساسات ناخوشایند و قوی ای در پا ها توصیف می نمایند. این شرایط معمولا در هر دو طرف بدن اتفاق می افتد، اما گاهی فقط یک سمت بدن تحت تاثیر قرار می گیرد. اگرچه به ندرت، اما گاهی این شرایط دست ها را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. اغلب بیماران این احساس را به این صورت توصیف نموده اند:

خارش

احساس تپیدن و تیر کشیدن عضو همراه با درد

احساس کشیده شدن عضله

گاهی اوقات توصیف این که این شرایط سبب بروز چه حالاتی می گردد سخت است. اما بهتر است بدانید که افراد مبتلا به پای بی قرار اغلب این شرایط را به عنوان گرفتگی یا بی حسی عضلانی توصیف نمی نمایند.

به طور کلی نوسان در شدت علائم رایج است. گاهی اوقات، علائم برای یک دوره زمانی ناپدید می شوند و سپس دوباره عود می نمایند.