نقد فراستی بر زخم کاری ، زنده باد ثروت یا مرگ بر ثروت؟ - وبلاگ نیک دل

به گزارش وبلاگ نیک دل، مسعود فراستی در نقد سریال زخم کاری گفت: مضمون فیلمنامه این سریال چیست؟ زنده باد ثروت یا مرگ بر ثروت؟ آیینه عبارت است یا نمایش مردم فریب ثروت؟ قصه انگار در نقد ثروت است، اما در واقع ترویج ثروت است.

به گزارش گروه فرهنگی وبلاگ نیک دل، سریال شبکه نمایش خانگی زخم کاری بامداد امروز در برنامه تلویزیونی هفت نقد شد.

مسعود فراستی هم در نقد سریال زخم کاری گفت: ابتدای تیتراژ آن نوشته شده اقتباسی از نمایشنامه مکبث شکسپیر، ولی بعید می دانم مهدویان مکبث را خوانده باشد! مضمون فیلمنامه چیست؟ زنده باد ثروت یا مرگ بر ثروت؟ آیینه عبرت است یا نمایش مردم فریب ثروت؟ قصه انگار در نقد ثروت است، اما در واقع ترویج ثروت است.

وی توضیح داد: به نظر من فیلمنامه از نظر ساختار توان پرداخت درست شخصیت ها را نداشته و ما در زخم کاری اصلاً شخصیت نمی بینیم و همه در قالب تیپ باقی می مانند.

فراستی اضافه کرد: من عزتی را در آثار کمدی دوست دارم، اما نمی توانم هوادار مالکی باشم که عزتی بازی می نماید. در صحنه سیلی همسر مالک به او، عکس العمل عزتی هنوز مثل کار های کمدی است. زیرا در سریال هیچ شخصیتی وجود ندارد که عزتی بخواهد آن را بازی کند. فیلمساز می داند عزتی محبوبیت دارد و سعی می نماید در اثرش از آن استفاده کند. عزتی نمی تواند بدمن باشد. اما در آثار کمدی می تواند سمپاتیک و مجذوب کننده باشد.

* بیست زخم کاری پتانسیل سریال شدن را نداشت

محمدتقی فمی هم گفت: درباره فیلمنامه زخم کاری که اقتباسی رمان بیست زخم کاری محمود حسینی زاد است، مهمترین موضوع این است که یا اقتباس باید وفادار باشد و یا آن را کنار بگذارد. در رمان که اقتباسی از مکبث است، می توان گفت وفاداری به مکبث موجود است. یک اقتباس درست با یک روایت منطقی. اما در فیلمنامه این منطق ها مبهم است. معلوم نمی گردد چرا مالک از پسران خان عمو بیشتر مورد توجه اوست. زیرا خان عمو دو فرزند باسواد دارد. نکته دیگر این است که کتاب پتانسیل یک فیلم سینمایی شدن را دارد، نه یک سریال هزار دقیقه ای را. به همین علت مهدویان داستان کم می آورد و فقط سعی می نماید نما های شیک را به مخاطب نشان دهد.

محمدرضا مقدسیان، دیگر منتقد این برنامه هم گفت: من مهدویان را دوست دارم؛ فیلم های او را هم. اما اصلی ترین مشکل زخم کاری فیلمنامه است. ما در زخم کاری شخصیت نمی بینیم. مالک در فیلم یک تیپ می گردد. مالکی که عمود خیمه فیلمنامه است اصلاً برای مخاطب قابل فهم نیست. مخاطب باید او را بفهمد. سپس زیست او را درک کند. کل داستان در سطح حرکت می نماید و هیچ عمقی ندارد. وقتی قصه بی ملات باشد، کارگردان ناچار می گردد دائماً سیگار کشیدن و استفراغ نشان دهد. به گونه ای که بازی ها و تدوین هم بی خاصیت می گردد.

وی گفت: ما همواره مشکل فیلمنامه داریم. معضلی که عده ای راهکار آن را اقتباس می دانستند، اما مشکل این است که وقتی کسی درکی از دانش فیلمنامه نویسی نداشته باشد، در اقتباس هم دچار مشکل می گردد. اقتباس قرار نیست ضعف های تکنیکی فیلمنامه را پوشش دهد. وقتی نویسنده نتواند قصه را بفهمد، در اقتباس هم دچار اشکال می گردد.