هجوم دانشمندان به این سیاره برای آب! - وبلاگ نیک دل

به گزارش وبلاگ نیک دل، گجت نیوز نوشت: کوشش دانشمندان ناسا برای پیدا کردن حیات به مراحل جذابی رسیده است. گویا قمر اورانوس می تواند میزبان آب به صورت مایع باشد و حتی روزی منابع لازم برای سفر به اعماق فضا را تامین کند.

زمین خانه دائمی انسان ها نیست و دیر یا زود باید سیاره دیگری را برای سکونت انتخاب کنیم. اجبار برای یافتن خانه تازه می تواند به خاطر این باشد که روزی منابع زمین تمام خواهند شد یا اینکه خورشید بالاخره روزی با گرمای خود آب مایع را روی زمین از بین خواهد برد. همین ها نیز باعث شده اند دانشمندان کوشش گسترده ای را برای یافتن شکل های مختلف حیات در سیارات مختلف شروع نمایند.

مدل سازی رایانه ای به وجود آب در تیتانیا، قمر اورانوس اشاره دارد

یکی از نشانه هایی که دانشمندان همواره مدنظر داشته اند، وجود آب به صورت مایع است. در صورتی که این عنصر حیاتی به صورت مایع در کنار شرایط قابل سکونت در یک سیاره دیگر در همسایگی ما یافت گردد، باید انتظار تحولی شگرف را در دنیای خود داشته باشیم. هرچند بخشی از این موضوع چندان دور از واقعیت نیست و در دانشمندان در حال آنالیز جدی احتمال وجود آب در قمر اورانوس هستند.

پیشتر نیز دانشمندان علوم سیاره ای توانسته بودند در مناطقی که اصلا انتظار نمی رفت نشانه هایی از وجود آب به صورت مایع را پیدا نمایند. در این میان می توان به سیاره های کوتوله پلوتو و سرس و میماس (ماه زحل) اشاره نمود. اینها در کنار احتمال وجود آب در قمر اورانوس دانشمندان را به یافتن مکانیزم های خاصی رسانده اند که در خصوص اجرام منظومه شمسی صدق می نماید. در واقع گویا ارتباط مشخصی بین اجرام آسمانی مملو از آب و گرمای درونی محدود آنها وجود دارد.

پژوهش تازه با راهنمایی ناسا انجام می گردد و در آن داده های فضاپیمای وویجر 2 که در دهه 1980 از نزدیکی اورانوس گذشت مورد ارزیابی قرار می گیرند. البته برای اینکار از مدل سازی رایانه ای نیز استفاده شد تا کوچکترین نشانه از وجود آب مایع روی قمرهای یخی این سیاره آشکار شوند. اورانوس 27 قمر دارد که از میان آنها 4 عدد شاید اقیانوس هایی به عمق چند کیلومتر در لایه ای بین هسته و پوسته یخی خود داشته باشند.

تصویر تلکسوپ جیمز وب از اورانوس و قمرهایش

تیم مربوطه ساختار داخلی و ترکیبات تمامی ماه های بزرگ اورانوس یعنی اوریل، آمبریل، تیتانیا، اوبرون و میراندا را مورد آنالیز قرار دادند. در این میان تیتانیا که قطری برابر با 1580 کیلومتر دارد، بیش از پیش توجه دانشمندان را به خود جلب نموده است. ابعاد بزرگ تیتانیا می تواند امکان داشتن گرمای داخلی و به تبع آن جلوگیری از یخ زدن آب را ممکن کند.

اما روش مدل سازی رایانه ای چگونه بوده است؟ برای اینکار داده های فضاپیماهای گالیله، کاسینی، داون و نیو هورایزن ناسا مورد استفاده قرار گرفتند. تیم مربوطه این داده ها را روی انسلادوس (قمر زحل)، سرس و شارون (قمر پلوتو) پیاده کردند. این ماه های یخی به خاطر ابعاد یکسان با قمر اورانوس انتخاب شدند.

این مدل در نهایت پارامترهای مختلفی را ارائه داد که همگی از حضور آب مایع زیر پوسته یخی قمر اورانوس حکایت داشتند. یکی از اینها تعداد منافذ روی سطح سیاره بود که می تواند به اندازه عایق بودن سیاره برای حفظ گرمای درونی اشاره کند. آنها بعلاوه سایر منابع گرمایی موجود در گوشته سنگی ماه های مختلف را زیر ذره بین قرار دادند.

به گفته دانشمندان گرمای درونی به تنهایی قادر به حفظ یک اقیانوس آب به صورت مایع نیست و باید منابع گرمایی دیگری نیز وجود داشته باشند. بعلاوه این مدل سازی چگالی بالایی از کلراید و آمونیاک را زیر سطح قمر اورانوس نشان داد. آمونیاک خاصیت ضد یخ زدگی دارد. بعلاوه نشانه هایی از وجود نمک نیز یافت شد که می تواند تا حدودی از یخ زدن آب جلوگیری کند.

هرچند هنوز سوالات زیادی در رابطه با قمر اورانوس وجود دارد که بی پاسخ به جای مانده اند و صرفا با تکیه بر یک مدل سازی رایانه ای نمی توان از قطعی بودن وجود آب به صورت مایع در تیتانیا صحبت کرد. با توجه به اینکه بشر فعلا توانایی سفر به ماه های اورانوس و مهمتر از آن کاوش گسترده و دقیق در آنها را ندارد، دانشمندان به داده های بیشتر و مدل های دقیق تر در آینده چشم دوخته اند.

227227