تغییر رنگ حشره بی نوا پس از آلوده شدن به ویروسی عجیب، عکس - وبلاگ نیک دل

به گزارش وبلاگ نیک دل، آبی شدن چیزی نیست که بتوانیم آن را با عفونت ویروسی مرتبط بدانیم. با این حال، این علامت اسمورفی وار (اشاره به کارتون اسمورفها که همه به رنگ آبی هستند) در بین بی مهرگان رایج است.

پریسا عباسی- گروهی از ویروس ها باعث این رنگ آمیزی غیرمعمول می شوند. آنها به ویروس های رنگین کمانی بی مهرگان مشهور هستند و می توانند طیف وسیعی از گونه ها را آلوده کنند.

ورا راس، استاد ویروس شناسی دانشگاه واخنینگن هلند، به نیوزویک گفت: ویروس های رنگین کمانی بی مهرگان(IIVs) اغلب حشرات و سخت پوستانی را که در زیستگاه های آبی و مرطوب، یا گونه هایی که در خاک زندگی می کنند را آلوده می کنند. بیشتر عفونت ها در ایزوپودها(یا جورپایان به راسته ای از سخت پوستان شامل خرخاکی و موریانه دریایی و ...گفته می شود)، پشه ها، سوسک ها و لارو پروانه سانان، که به نام کرم ابریشم نیز شناخته می شوند، یافت می شوند. اما سایر حشرات نیز می توانند به آن آلوده شوند.

بیشتر بخوانید:

• لب های عجیب این موجودات ماقبل تاریخ خبرساز شد

دسته ای از سخت پوستان به نام لایس چوبی (شپشی که در چوب زندگی می کند) نوعی ایزوپود(خرخاکی) هستند که دارای اسکلت بیرونی سخت و زره دار و هفت جفت پا هستند. این ویروس به دلیل نحوه رشدی که در داخل بدن حیوان دارد آنها را آبی رنگ می کند.

ساموئل جونز، محققی در دانشگاه منچستر که بر روی فعل و انفعالات بین ویروس ها مطالعه می کند، به نیوزویک گفت: ویروسها در شپش های چوبی تکثیر می شوند و شروع به ادغام شدن در ساختارهای کریستالی مانندی می کند که از ذرات ویروسی زیادی تشکیل شده اند.

این نوع کریستال ها برای ایجاد این رنگ، که به آنها رنگ ساختاری نیز گفته می شود، نور را به روش خاصی می شکنند. این رنگ ساختاری در برخی از حشرات، بال پروانه ها و برخی میوه ها و انواع توت ها نیز دیده می شود اما در این موارد، عامل ایجاد این رنگ ها ویروس نیست.

راس میگوید که میزان این رنگ به شدت عفونت بستگی دارد. رنگ آبی در حشرات به شدت آلوده دیده می شود، و این رنگ ها برای بیشتر گونه های میزبان بین رنگ اسطوخودوس تا فیروزه ای متغیر است، هر چندرنگ سبز یا نارنجی نیز در برخی از گونه ها دیده شده است.

عفونت می تواند از طریق طیف وسیعی از فعل و انفعالات منتشر شود و بین نژادهای مختلف فرق دارد. راس گفت: کانیبالیسم، شکار درون گونه ای و نکروفاژی (خوردن گوشت اجساد) از راه های انتقال موثر در برخی از گونه ها هستند.

این عفونت می تواند کشنده باشد، به ویژه در حشرات جوان تر یا حشراتی که بار ویروسی بالاتری دارند. در برخی دیگر، عفونت ممکن است به سادگی مزمن باشد و منجر به کاهش تولید مثل و طول عمر شود.

شپش چوب آبی رنگ را می توان در سرتاسر جهان، سراسر اروپا، آسیا، آمریکای شمالی و استرالیا یافت. با این حال، هنوز جزئیات نشر ویروس تا حد زیادی ناشناخته است. جونز و تیمش در حین مطالعه این ویروس، یک پروژه علمی شهروندان به نام Blue Woodlice را راه اندازی کردند تا به نقشه برداری از موقعیت این عفونت در سراسر بریتانیا و جهان کمک کنند.

او گفت: این پروژه مخاطبان زیادی را در سطح جهانی جذب کرده و هر کسی می تواند به جستجوی شپش های چوبی آبی رنگ برود.

به نظر می رسد این ویروس در مکان های خاصی هستند و با دیدن یک یا دو شپش آبی رنگ، قطعا می توان تعداد زیادی از آنان را در همان منطقه پیدا کرد.

لازم به ذکر است که این ویروس ها در بین بی مهرگان رایج هستند ونمی توانند سلول های انسانی را آلوده کنند.

منبع: newsweek

5858