نئاندرتال ها که بودند و چرا منقرض شدند؟ - وبلاگ نیک دل

به گزارش وبلاگ نیک دل، تصویر بازسازی شده از یک نئاندرتال زن با استفاده از DNA باستانی آن ها نشان می دهد که آن ها تا حدود زیادی شبیه انسان های امروزی بودند، آن ها ابرو های برجسته تری داشتند، و دندان ها و چشم های آن ها بزرگتر از انسان های امروزی بوده است. همچنین دانشمندان معتقدند که آن ها باهوش تر از آن چیزی بودند که ما فکر می کردیم.

نئاندرتال ها واقعاً چگونه بودند، و چرا منقرض شدند؟ زمانی تصور می شد این انسان های باستانی که در حدود 40 هزار سال پیش ناپدید شدند، موجوداتی بی رحم بوده اند. اما اکتشافات اخیر نشان می دهند که آن ها بیشتر از آنچه فکر می کردیم شبیه به ما بوده اند.

تصویر بازسازی شده از یک نئاندرتال زن با استفاده از DNA باستانی آن ها نشان می دهد که آن ها تا حدود زیادی شبیه انسان های امروزی بودند، آن ها ابرو های برجسته تری داشتند، و دندان ها و چشم های آن ها بزرگتر از انسان های امروزی بوده است. همچنین دانشمندان معتقدند که آن ها باهوش تر از آن چیزی بودند که ما فکر می کردیم.

هنگامی که کارگران معدن سنگ آهک در سال 1856 در دره نئاندر آلمان استخوان های فسیل شده ای را کشف کردند، ابتدا فکر می کردند که بقایای یک خرس را یافته اند. در واقع، آن ها به چیزی برخورد کرده بودند که تاریخ را تغییر می داد: بقایا و شواهد گونه ای منقرض شده از انسان ها، که حداقل از 400 هزار سال تا 40 هزار سال پیش بر روی کره زمین راه می رفته اند.

این کشف، دانشمندانی که مشتاق به بررسی نظریه های نو بودند را بر آن داشت تا به جستجوی فسیل های دیگر در سرتاسر جهان بپردازند تا بتوانند سایر خویشاوندان این گونه مرموز که زمانی بر اروپا تسلط داشتند را بیابند.

ویلیام کینگ، زمین شناس، گونه هومو نئاندرتالنسیس ها را با نام نئاندرتال ها نام گذاری کرد و ما امروزه آن ها را با این نام می شناسیم. آن ها نزدیکترین خویشاوندان شناخته شده انسان ها هستند. در اینجا به بررسی هر آنچه که باید در مورد آن ها بدانیم می پردازیم؛ اینکه آن ها چگونه زندگی می کردند و چرا از بین رفتند.

در کنار سایر بقایای کشف شده در غار گورهام (در جبل الطارق)، جمجمه یک زن وجود دارد. این مکان باستانی که در قسمت شرقی صخره جبل التور قرار گرفته است، شناخت زیادی در مورد زندگی نئاندرتال ها به ما داده است.

نئاندرتال چیست؟

در نگاه اول، استخوان های فسیل شده نئاندرتال ها، شبیه به انسان به نظر می رسند. اما با نگاهی دقیق تر می بینیم که آن ها دارای خصوصیاتی هستند که آن ها را از هومو ساپینس های مدرن (انسان خردمند) متمایز می کند.

نئاندرتال ها شبیه انسان ها بودند، اما ابرو های برجسته تر و دندان ها و چشم های بزرگتری داشتند. محققان بر این باورند که مغز نئاندرتال ها تقریباً به اندازه مغز ما بوده، اگرچه سر آن ها کمی کشیده تر بوده است. با وجودی که بحث ها در مورد اندازه و ساختار مغز نئاندرتال ها هنوز ادامه دارد، محققان بر این امر توافق دارند که میانگین قد نئاندرتال های مرد در حدود 165 سانتیمتر و قد زنان آن ها در حدود 150 سانتیمتر بوده است.

این گونه از انسان ها زمانی در سرتاسر اوراسیا زندگی می کردند. محققان بر این باورند که نئاندرتال ها برای اینکه بتوانند با آب و هوای سرد منطقه سازگاری پیدا کنند، دارای ماهیچه های فشرده و بزرگی بودند و برای زنده ماندن، روزانه به 4480 کالری، انرژی نیاز داشتند.

شکار جانوران بزرگی مانند ماموت ها، فیل ها و کرگدن های پشمالو، یکی از جنبه های مهم زندگی نئاندرتال ها بوده است. آن ها با زندگی و سفر در گروه های کوچک از ابزار هایی مانند نیزه برای تهیه غذای خود که عمدتا از گوشت بود استفاده می کردند. به گفته آینارا سیستیاگا، ژئوبیولوژیست MIT، آن ها از گیاهان نیز تغذیه می کردند. او می گوید: شواهدی وجود دارد که نئاندرتال ها بسته به موقعیت مکانی و با توجه به فصول و آب و هوا، احتمالاً آنچه را که در دسترس شان بوده، می خوردند.

این همه چیز خواری، گاهی شامل خوردن خودشان نیز می شد: دانشمندان در سال 2016 بقایای نئاندرتال ها را در غاری در بلژیک کنونی مورد مطالعه قرار دادند و در آن شواهدی روشنی از آدمخواری نئاندرتال ها در شمال اروپا یافتند.

آیا نئاندرتال ها باهوش بودند؟

محققان در ابتدا تصور می کردند که نئاندرتال ها موجوداتی وحشی و پر مو و تنها قادر به شکار های خونین بودند. اما برخی از دانشمندان با یافتن شواهدی از برخی ویژگی های شگفت انگیز انسان مانند آنها، نظر خود را تغییر داده اند.

نئاندرتال ها از ابزار های گوناگونی، هم در محل زندگی خود و هم برای شکار استفاده می کردند. آن ها سنگ ها را می تراشیدند تا برای خود سلاح، ابزار های تراشیدن، و تبر بسازند. نجاری کردن نیز کاری رایج در میان آن ها بوده است؛ نئاندرتال ها چوب هایی را که برای کندن زمین یا ساختن نیزه از آن استفاده می کردند، می بریدند و به آن شکل می دادند.

با وجودی که نئاندرتال ها توانایی مقاومت در برابر سرما را داشته اند، اما به نظر می رسد که آن ها از پوست فرآوری شده حیوانات برای خود لباس هایی درست کرده بودند که می توانست تا 80 درصد بدن آن ها را بپوشاند. تصور می شود که آن ها مانند انسان های دیگر، پا ها و سایر قسمت های حساس بدن خود را می پوشاندند، اما از آنجا که این لباس ها مدت هاست از بین رفته اند، مسئله پوشش آنها، در واقع تصور محققان است و نه چیزی بیشتر از آن.

پیشرفت دیگر در مورد نئاندرتال ها این بود که احتمالا آن ها توانایی تفکر نمادین را داشته اند. در چند مکان باستان شناسی، چنگال های تزیین شده عقاب و اشیایی که تصور می شود در مراسم تدفین مورد استفاده قرار می گرفته اند، به دست آمده است. به گفته برخی از محققان این ها شواهدی از تفکر پیشرفته و سنت در میان آنان بوده است.

پس از آن محققان در سال 2018 اعلام کردند که شواهدی از نقاشی هایی بر روی دیواره غار ها کشف کرده اند که 65 هزار سال قدمت دارد و آن ها را تبدیل به قدیمی ترین آثار هنری در نوع خود می کند. ماهیت انتزاعی این هنر ها به پیچیدگی ظرفیت های ذهنی آنان اشاره دارد و همچنان مورد بحث دانشمندان است.

نئاندرتال ها چه زمانی و چرا منقرض شدند؟

اما نئاندرتال ها با تمام توانایی هایشان، در نهایت از بین رفتند. انقراض آن ها نیز به اندازه سایر جنبه های زندگی شان، بحث برانگیز است و دانشمندان هنوز نمی دانند که آن ها چطور در حدود 40 هزار سال پیش ناپدید شدند.

محققان می دانند که حداقل در برخی موارد، نئاندرتال ها با انسان های خردمند (Homo sapiens) یا همان گونه انسان امروزی، همزیستی کرده و حتی آمیزش داشته اند. برخی گمان می کنند که رقابت آن ها با انسان ها برای غذا و سرپناه، به انقراض نئاندرتال ها کمک کرده است.

فرضیه دیگر در مورد انقراض نئاندرتال ها، تغییرات آب و هوایی است: دانشمندان یک سرمای هزار ساله را در اروپای مرکزی ثبت کرده اند که همزمان با انقراض نئاندرتال ها در حدود40 هزار سال پیش اتفاق افتاده و می تواند جمعیت این گونه را از بین برده باشد.

تصور می شود که سرمای هوا در مناطقی که انسان های خردمند در آن زندگی می کردند شدت کمتری داشته، و کسانی که این نظریه را پذیرفته اند، معتقدند زمانی که جمعیت نئاندرتال ها کاهش یافت، انسان ها به آنجا نقل مکان کردند.

نظریه دیگری هم وجود دارد که می گوید: شاید انسان های اولیه سلاح های بهتری داشتند و با نئاندرتال ها مبارزه کردند و به سادگی آن ها را شکست دادند.

بازسازی نحوه زندگی و مرگ نئاندرتال ها به طور واقعی غیر ممکن است. اما اسرار زندگی آن ها، و نشانه های وسوسه انگیز مبنی بر اینکه آن ها بسیار شبیه ما بوده اند، باعث ادامه تحقیقات و مباحثه در مورد آنها، تا به امروز شده است.

منبع: خبرآنلاین